W bagnie

źródło

2001 rok, Reykjavik – ciemna jesień, niepogoda, krótkie dni. Wszystko zaczyna się od morderstwa. Ciało niejakiego Holberga znaleziono w jego mieszkaniu w suterenie. Miał około siedemdziesięciu lat i żył samotnie. Zginął uderzony w głowę ciężką szklaną popielniczką. (...) Erlendur Sveinsson, niemłody, doświadczony policjant z Reykjaviku, musi poznać przeszłość ofiary i razem ze współpracownikami rozpoczyna żmudne śledztwo. Odkopuje bolesne historie sprzed czterdziestu lat i w nich szuka wyjaśnienia zbrodni. (...) Borykając się z uzależnioną od narkotyków córką, która spodziewa się dziecka, i mający problemy zdrowotne, Erlendur prowadzi nas przez ponurą islandzką rzeczywistość. 

Surowy krajobraz Islandii, nieustający deszcz i samotny policjant, który czuje, że popełniona w piętrowym domku w podrzędnej dzielnicy Reykjaviku zbrodnia nie jest kolejną typową, prymitywną islandzką zbrodnią. Znaleziona przy ofierze kartka z trzema słowami sugeruje, że gwałtowny koniec życia, który spotkał Holberga nie był przypadkiem. Jest to jednak jedyna przesłanka, że to zabójstwo nie jest "niechlujną, bezcelową i popełnioną bez próby ukrycia, zmylenia śladów czy zatarcia dowodów" zbrodnią.  Erlendur zagłębia się w przeszłość zamordowanego i z każdą odkrytą informacją przekonuje się, że Holberg nie był sympatyczną osobą.

Czy znalezione w szufladzie stare zdjęcie nagrobka małej dziewczynki ma jakiś związek z popełnioną zbrodnią?
Czy poszukiwanie rozwiązania w przeszłości nie jest marnowaniem czasu? Nic nie wskazuje na to, by na śmierci Holberga ktokolwiek coś zyskał, więc może jednak jego śmierć była przypadkowa?

W kryminale Indriðasona nie znajdziecie fajerwerków, gwałtownych zwrotów akcji, czy celowego mylenia tropów. Jest za to solidnie poprowadzone dochodzenie, bez ukrywania przed czytelnikiem istotnych informacji. Razem z głównym bohaterem układamy puzzle tworzące prawdopodobny, choć przygnębiający obraz. Przedstawieni w książce Islandczycy są bardzo prawdziwi, budzą żywe emocje - jedni niechęć, inni współczucie, sam Erlendur jest aż do bólu zwyczajny. 

Arnaldur Indriðason bardzo plastycznie oddaje mroczny nastrój jesiennej Islandii. W bagnie jest nieprzegadane, logiczne i bardzo realistyczne. Dobry kryminał, którego przeczytanie może mieć uboczny efekt - istnieje ryzyko zniechęcenia potencjalnych turystów od odwiedzenia Islandii.. ;)

Nagrody dla książki Arnaldura Indriðasona:
Le Prix Mystère de la Critique 2006
Szklany Klucz za najlepszy kryminał z krajów nordyckich 2002
Nominacja: International IMPAC Dublin Literary Award 2006

Wyzwania: Book-Trotter, W prezencie.